Ga naar hoofdinhoud

Blog Noorwegen: samen kajakken door de adembenemende fjorden

Vrijheid op eigen risico
(maandag 27 mei, laatste dag)

Het paradijs bestaat en ligt in het Naeroyfjord. Op de laag gelegen weilandjes, waarachter rotswanden steil omhoog gaan, kun je alleen per boot komen. Voor onze laatste tocht hebben we een bijzonder groen grasveld aan de overzijde gekozen. Inmiddels met de nodige routine steken we over. We treffen een echtpaar met een pasgeboren baby, ook per kajak overgestoken. Een jong puberstel kampeert in de vrije lucht.

Friluftlsliv noemen ze dat hier. Leven in de open lucht. Zomer en winter zoveel mogelijk buiten zijn. Dat doen de Noren het liefst. Geen prikkeldraad, geen regels, maar vrijheid op eigen risico. Wat staan we daar in Nederland ver vanaf, zelfs in de speeltuin kun je niet meer fatsoenlijk uit een klimrek vallen.

Het gras is dik en zacht. Heerlijk onder je voeten. De vlier wordt hier gesnoeid als boom, ruikt heel kruidig en staat prachtig te bloeien. Een boeket van witte bloemen aan de rand van het water. Ronde, vette lammetjes roepen om hun moeder.

De dapperen onder ons zwemmen een rondje door het fjord. Een nieuwsjaarduik, maar dan eind mei – de temperatuur komt overeen. We leggen ons terug in het gras, lekker warm in de zon, het geblaat op de achtergrond.

In het avondlicht peddelen we terug. Medicatie wordt over de rand van kajak verstrekt, ook dat gaat door. In ons hart bewaren we de persoonlijke ontmoetingen van de afgelopen week.

Stroomversnelling
(zondag 26 mei)

Aan het einde van de 19e eeuw heerste er in Noorwegen diepe armoede. Knut Hansum schreef in Honger over de Zweedse onderdrukking. Ibsen legde in zijn toneelstukken de verstikkende burgerlijke moraal bloot. Het nationalisme brak door. In 1905 werd Noorwegen onafhankelijk. Begin jaren ’70 werd olie gevonden voor de kust. Olieplatforms leverden zwaar en gevaarlijk werk voor de kust op, dat geld in de Noorse samenleving pompte. Noorwegen is nu het rijkste land van de wereld.

Een land van uitersten. Het ene moment is het fjord onstuimig en rijzen de rotswanden hoog en dreigend op. Dan weer peddelen we over spiegelglad water, in een zonnetje, en lijkt het gehucht aan de rand van het fjord op een Italiaans bergdorpje.

Een laatste stroomversnelling. IJskoude golven slaan in de kajaks. We houden telkens met twee, zij aan zij, stand. Opgelucht en voldaan bereiken we het haventje.

Nieuw leven
(zaterdag 25 mei)

Op deze mooie zaterdag bezoeken we de grootste gletsjer van Europa, Jostedalsbreen. Eerst een tocht van twee uur met de busjes, over passen, door tunnels en op een veerboot. Reizen over land en water blijft hier een aparte ervaring.

Een  tocht naar een gletsjer is als een wandeling door een opengeslagen aardrijkskundeboek. Eerst een meertje, met tussen de zandbanken het ontstaan van nieuw leven, grassprietjes die zich voorzichtig tussen het slib een weg omhoog zoeken. Dan al gauw enkele, ruw afgeschuurde rotsblokken. Het pad gaat over hangbruggetjes, loopplanken, en een laatste steile bergwand moet met behulp van touwen genomen worden. Trots wordt geposeerd op de kristalheldere ijsberg.

Zelfs onze jongste telg kan genieten van dit landschap. Als een gems springt hij van rotsblok naar rotsblok – even geen tijd voor het obligate gevloek, dat als een tweede huid rond zijn kwetsbare kern ligt. Dit vraagt alle aandacht. Outdoor adventure game in real time.

Postboot
(vrijdag 24 mei)

Vandaag starten we weer vanuit Undredal. Het is een stille, mooie dag. Alleen de aankomst van de postboot brengt wat leven in het dorp. Aan een oversteek zullen we ons niet meer wagen. We peddelen naar het mooiste fjord van Noorwegen: Naeroyfjord.

Midden in dit fjord ligt een oude boerderij, Skyvi, enkel vanaf het water te bereiken. Ooit werd deze boerderij druk bezocht door postboten. Het had zelfs een eigen postkantoor. Langs een wandelweg aan het fjord gelegen, werd de post in een aantal andere gehuchten bezorgd.

Schapen werden gehouden, op kleine weiden aan de rand van het fjord. In de winter werden de schapen gevoerd met hooi van hoger gelegen weiden en gedroogd snoeihout. Rendabele landbouw is hier niet meer te voeren, maar een natuurorganisatie en parttime boeren werken samen om dit unieke element in het landschap te behouden.

We varen de fjord verder af – in het licht van de late namiddagzon, mijmerend over dingen die behouden blijven en verloren gaan. We peddelen langs de oude postweg, waar hartstocht nog op papier werd gedragen.

Frozen
(donderdag 23 mei)

In een ver verleden, nog voor de ijstijd, was hier een hoogvlakte. Tijdens de ijstijd trokken gletsjers diepe sporen in het landschap. Een grillig spoor van dalen en kloven, fjorden, bleef achter. Door de eeuwen heen hebben mensen hier hun bestaan vormgegeven. Nu is het een uniek Werelderfgoedgebied.

We maken door de fjord een prachtige tocht naar Undredal. Een lieflijk stadje aan de rand van het fjord, onder aan een dal gelegen. Een staafkerk uit 1148 stond model voor de kerk in de Walt Disney-productie Frozen. Peder Pedersen Underdal, een wereldberoemde volksmuzikant uit de 19e eeuw, bracht hier een groot deel van zijn leven door.

Het plaatsje is zo lieflijk en de mensen zijn zo vriendelijk, dat we letterlijk niet meer wegkomen. We moeten naar de overkant van het fjord met de kajaks. Het is echter laagtij, het water stroomt terug naar zee en de wind zit tegen. Hoe hard we ook peddelen, we komen de bocht niet om. We moeten keren, met enige moeite bereiken we gelukkig allemaal weer de steiger van Undredal.

Moby Dick
(woensdag 22 mei)

De wolken hangen laag in het Aurlandsfjord. De grijze rotswanden, waar lange, smalle watervallen vanaf denderen, de lucht, het water; het is moeilijk te zien waar het een ophoudt en het ander begint. Een zeehond volgt de kajaks. Zo moet het in het oude Noorwegen geweest zijn, mythe en werkelijkheid gaan geruisloos in elkaar over.

Dan duikt er uit de dicht opeengepakte, witte nevel een gevaarte op. Moby Dick? Erger dan dat, met een ruk worden we terug in de 21e eeuw gezet: een cruiseschip. We moeten flink peddelen om uit de vaargeul te blijven. Het gevaarte toetert, alsof we niet weten dat we ons snel uit de voeten moeten maken.

Op de terugweg volgt de zeehond nog altijd ons spoor.

Eeuwige sneeuw
(dinsdag 21 mei)

Een hele onderneming. Zondagnacht zijn al drie busjes vertrokken; met de fluisterboot, de kajaks en de legertent. Zeeuwse Gronden in colonne richting Noorwegen. Vanochtend vroeg is een tweede groep vanaf Schiphol vertrokken. Met niet meer dan een kwartier speling ontmoeten we elkaar op het vliegveld van Oslo: een perfecte aansluiting.

Op weg naar de Sognefjord wordt het landschap steeds bergachtiger en grilliger. Eeuwige sneeuw op de toppen. Afgetakelde skipistes. Afgewisseld met prachtige meren, watervallen en lieflijke groene weiden. De tocht over een bergpas is adembenemend met een uitgestrekt, nog bevroren meer, rustend in de hoogvlakte.

Met enige moeite zetten we de legertent op langs een breed stromend water. De stemming is uitstekend. Nieuwe vakantiegangers en routiniers. Het bijzondere van een Zeeuwse Gronden-vakantie is dat de groep zich tot een vanzelfsprekend geheel vormt. Ons doel: de mooiste fjorden van Noorwegen met de kajaks verkennen. Met 15 man verlangen we naar morgen.

Back To Top